Zaburzenia w jakimkolwiek obszarze organizmu ludzkiego (branego pod uwagę jako całość, która składa się z wielu aspektów) mają swoje odzwierciedlenie w zachowaniu człowieka. Zaburzenia integracji sensorycznej, będącej jednym z ważniejszych elementów odbierania bodźców zewnętrznych, ma ogromne znaczenie i wpływ na życie dziecka. Dotyczy to także sfery emocjonalnej, która, w momencie kiedy dziecko ma od kilku do kilkunastu lat, charakteryzuje się ogromną wrażliwością, i jakiekolwiek silne oddziaływania na nią zazwyczaj pozostawiają trwały ślad w psychice na długie lata.
Zaburzenia integracji sensorycznej u dzieci
Wykształcanie się integracji sensorycznej ma swój początek jeszcze podczas życia płodowego a jej rozwój trwa do około 7 roku życia dziecka. Jeśli dochodzi do jakichkolwiek zaburzeń, dziecko może wykazywać szereg zachowań dziwnych i niezrozumiałych dla otoczenia – zwłaszcza rówieśniczego. Przykładami tego typu zaburzeń może być częste potykanie się, problemy z utrzymaniem równowagi (dziecko jest uważane za niezdarne), nadwrażliwość na bodźce słuchowe lub temperaturę (dziecko skarży się, że jest mu za zimno, mimo że jest odpowiednio ubrane lub wydaje mu się, że dźwięki otoczenia są zbyt hałaśliwe). To tylko niektóre z zachowań, które mogą być obserwowalne, kiedy integracja sensoryczna jest u dziecka zaburzona.
Emocje
Już same symptomy mają bezpośrednie odzwierciedlenie w emocjach młodego człowieka, u którego bardzo często można odnotować wzburzenie, zniecierpliwienie i zdenerwowanie. W konsekwencji częstego niezrozumienia ze strony innych (rodzice zwracają uwagę, starają się wytłumaczyć lub nakazać dziecku zmianę zachowań bez rozeznania przyczyny, rówieśnicy wyśmiewają odmienne zachowanie) emocje bywają jeszcze silniejsze i dłużej się utrzymują. Pojawia się żal, często smutek. Wszystkim objawom towarzyszy ogólne poczucie niezrozumienia, które dziecko nosi głęboko w sobie. Uczucie to może się pogłębiać, jeżeli w porę nie zostanie rozpoznana przyczyna problemu, jaką faktycznie jest zaburzona integracja sensoryczna.
Pocieszający jest fakt, że szybko wykryty i dobrze zdiagnozowany problem może być znacznie zminimalizowany poprzez odpowiednio dobraną terapię. Integracja sensoryczna może być wówczas przywrócona do takiego stanu, który z powodzeniem może zostać porównany do stanu organizmu człowieka bez wyżej wymienionych zaburzeń.